Komornik zajął ruchomość niebędącą własnością dłużnika - Forum Prawne

mithloss · 20-07-2013, 22:20

Cytat:

Napisał/a juriste

I co z tego uzasadnienia wynika ?

Proszę zapytać moderację. Mnie dzisiaj brakuje sił do czukczyzmu.

KSEH · 20-07-2013, 22:25

Cytat:

Napisał/a juriste

p

Przecież tutaj właśnie są wydzielone pomieszczenia w mieszkaniu. Jeśli dłużnik faktycznie mieszka na korytarzu i nie ma klucza do pozostałych pomieszczeń, to nie można przyjąć, że pokoje są w jego władaniu. Jak definiujesz władanie? Czy można mówić o władaniu, gdy "władający" nie ma klucza do pomieszczenia?

A masz założone oddzielnie księgi? Starosta wydzielił? To, że dłużnik coś oświadcza nie znaczy, że jest prawdą. Współwładanie, np. kuchenka domniemywa się że dłużnik jej używa a więc włada jeśli się znajduję w mieszkaniu w którym mieszka to samo z laptopem. To że coś się zamyka na klucz nie znaczy, że jest wydzielone.

Użytkownik · 20-07-2013, 22:31

Cytat:

Napisał/a KSEH

A masz założone oddzielnie księgi? Starosta wydzielił? To, że dłużnik coś oświadcza nie znaczy, że jest prawdą. Współwładanie, np. kuchenka domniemywa się że dłużnik jej używa a więc włada jeśli się znajduję w mieszkaniu w którym mieszka to samo z laptopem. To że coś się zamyka na klucz nie znaczy, że jest wydzielone.

Czyli rozumiem, że jeśli w kamienicy nie ma odrębnych kw, to uznajesz, że dłużnik jest współwładjącym wszystkich lokali? Na czym opierasz domniemanie, że dłużnik jest współwładającym wszytkich rzeczy w mieszkaniu? I jaka jest Twoja definicja władania?

KSEH · 20-07-2013, 22:34

Eh szkoda już słów poczytaj o wydzielaniu lokali... widać, że żadne argumenty do Ciebie nie docierają, więc podobnie jak mithlossowi brak mi już słów.

Użytkownik · 20-07-2013, 22:43

Cytat:

Napisał/a KSEH

Eh szkoda już słów poczytaj o wydzielaniu lokali... widać, że żadne argumenty do Ciebie nie docierają, więc podobnie jak mithlossowi brak mi już słów.

Obawiam się, że nie rozumiesz, że pojęcie władania nie jest tożsame z pojęciem własności. Władanie to stan faktyczny. Można być władającym częścią mieszkania (np. Pokojem) nawet, gdy tytuł prawny do całości mieszkania oraz władanie pozostałej części należy do innej ooby (np. Dłużnika). Przy ocenie władania nie ma znaczenia, czy przedmiot władania jest odrębną nieruchomością. Brak mi słów - po prostu nie rozumiesz podstawowych pojęć. Zwróć uwagę, że mimo próśb z mojej strony nie umiałeś podać jakiejkolwiek definicji władania.

mithloss · 20-07-2013, 22:50

Cytat:

Napisał/a juriste

Zwróć uwagę, że mimo próśb z mojej strony nie umiałeś podać jakiejkolwiek definicji władania

A istnieje legalna definicja władania?

KSEH · 20-07-2013, 22:51

Jak Ci się nudzi to wpisuj sobie hasła w googlach, nie lubie jak ktoś mnie pyta o coś co można tam znaleźć i próbuję mnie sprawdzać nie wiadomo po co. To proszę udowodnij, że ty władasz pokojem jak ty to twierdzisz a nie dłużnik. Zamykanie ma o tym świadczyć to ciekawe, a nawet jak jakimś cudem uda Ci się to udowodnić to udowadniaj, że tylko ty władasz laptopem, bo przecież to nie świadczy o tym że władasz laptopem to, że jest w pokoju, którym władasz, dłużnik mógł go tam przenieść.

Użytkownik · 20-07-2013, 22:54

Cytat:

Napisał/a mithloss

A istnieje legalna definicja władania?

Nie. Jakąś definicję trzeba jednak stworzyć, bo inaczej nie da się stosować przepisu. Dlatego trzeba odwołać się do poglądów doktryny - władanie tradycyjnie traktowano jako stan faktyczny, w oderwaniu od np. systemu ksiąg wieczystych.

mithloss · 20-07-2013, 22:54

@KSEH, niepotrzebnie się produkujesz. Gdyby Juriste był otwarty na argumenty, odniósłby się do wskazanego przeze mnie orzeczenia, zapoznawszy się wcześniej z jego treścią.

Użytkownik · 20-07-2013, 22:59

Cytat:

Napisał/a mithloss

@KSEH, niepotrzebnie się produkujesz. Gdyby Juriste był otwarty na argumenty, odniósłby się do wskazanego przeze mnie orzeczenia, zapoznawszy się wcześniej z jego treścią.

Orzeczenie dotyczy zupełnie innej sytuacji - gdy pomieszczenie pozostające we władaniu dłużnika znajduje się wewnątrz obiektu osoby trzeciej. A my mamy sytuację odwrotną.

mithloss · 20-07-2013, 23:05

@juriste, jutro też jest dzień. Prześpij się z tym wszytkim, ja zrobię to samo. CDN

mithloss · 21-07-2013, 12:26

Punktem wyjścia będą dwa orzeczenia do:
1) art. 814 § 1 kpc

Przepis prawny:: Jeżeli cel egzekucji tego wymaga, komornik zarządzi otworzenie mieszkania oraz innych pomieszczeń i schowków dłużnika, jak również przeszuka jego rzeczy, mieszkanie i schowki. Gdyby to nie wystarczyło, komornik może ponadto przeszukać odzież, którą dłużnik ma na sobie. Komornik może to uczynić także wówczas, gdy dłużnik chce się wydalić lub gdy zachodzi podejrzenie, że chce usunąć od egzekucji przedmioty, które ma przy sobie.

Wyrok Sądu Apelacyjnego w Białymstoku z dnia 22 listopada 2006 r. (I ACa 551/06)

Cytat:

Uzasadnienie prawne

Sąd Apelacyjny zważył, co następuje:
Wszystkie apelacje nie zasługują na uwzględnienie.
Sąd Apelacyjny podziela ustalenia faktyczne zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Są one konsekwencją zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego. Na aprobatę zasługują także końcowe wnioski Sądu I instancji, mimo iż ich argumentacja, o czym będzie niżej mowa, częściowo budzi zastrzeżenia. Nie ma to jednak wpływu na ostateczną ocenę jego rozstrzygnięcia.
Przedmiotem niniejszej sprawy są roszczenia odszkodowawcze powodowej spółki, będące konsekwencją niezgodnych z prawem działań podległego A.C. asesora komorniczego M.M. w trakcie czynności egzekucyjnych. Sąd I instancji kierując się stanowiskiem Sądu Najwyższego zawartym w uchwale z dnia 10.12.2004 r., III CZP 54/04 (OSNC 2005/10/16

uznał, że odpowiedzialność ta powinna być rozpatrywana w kontekście art. 23 ustawy z dnia 29.08.1997 r. o komornikach sądowych i egzekucji (Dz. U. Nr 133, poz. 882 ze zm.). Sąd Apelacyjny podziela to stanowisko. Nie można stracić z pola widzenia tej istotnej okoliczności, iż kwestionowana przez stronę powodową czynność egzekucyjna miała miejsce w czasie obowiązywania 769 kpc. Zatem wydaje się, że w pierwszej kolejności ten przepis prawa materialnego powinien być brany w niniejszej sprawie pod uwagę. Tym niemniej w literaturze przedmiotu przyjmuje się, że w okresie od 18.12.2001 r. do 12.11.2004 r., tj. do dnia wejścia w życie art. 23 w/w ustawy w brzmieniu nadanym przepisowi ustawą nowelizującą z dnia 24.09.2004 r., komornik odpowiadał na podstawie art. 23 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji w pierwotnym brzmieniu oraz art. 417 kc za szkodę wyrządzoną przez niezgodne z prawem działanie i zaniechanie przy wykonywaniu czynności, a jego odpowiedzialność była odpowiedzialnością solidarną ze Skarbem Państwa stosownie do art. 441 kc. (...) Należy więc przyjąć, że wskazane wyżej przepisy w niniejszej sprawie stanowią podstawę odpowiedzialności obu pozwanych.
W dalszej kolejności należy się odnieść do istotnej, zdaniem Sądu Apelacyjnego, kwestii nieudzielania we właściwy sposób przez pozwanego A.C. asesorowi komorniczemu M.M. zezwolenia do dokonania czynności, o którym mowa w art. 33 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji. W tym względzie należy zgodzić się ze stroną powodową, że przy założeniu braku takiego zezwolenia logiczny jest wniosek o dokonaniu czynności egzekucyjnej przez osobę nieuprawnioną, co z kolei skutkuje wadliwością tej czynności i w konsekwencji wynikającą stąd odpowiedzialnością odszkodowawczą komornika. Odmienne w tym względzie stanowisko Sądu I instancji, zawarte w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku, jest nietrafne. Sąd ten jednak z drugiej strony zauważył, iż w z mocy art. 365 § 1 kpc wiąże go postanowienie Sądu Rejonowego w S. z dnia 23.05.2003 r., sygn. IX Co 519/03, w przedmiocie uchylenia dokonanej w dniu 30.01.2003 r. czynności egzekucyjnej w postaci zajęcia ruchomości. Umknęło uwadze Sądu Okręgowego to, że w/w postanowienie zostało skonstruowane w ten sposób, iż jego sentencja zawiera sześć rozstrzygnięć, następnie ich uzasadnienie, a dopiero na końcu zamieszczony jest podpis sędziego (k. 27 - 2

. W owym czasie Sąd Najwyższy przyjmował już, że sentencja każdego postanowienia, również tego nie rozstrzygającego sprawy co do istoty, mającego charakter formalnoprawny, musi być podpisana przez sąd, który je wydał, niezależnie od tego, czy dokument je zawierający podlega podpisaniu; w braku podpisania sentencji postanowienia takie w sensie prawnoprocesowym nie istnieje, niezależnie od tego, czy podpisane zostało uzasadnienie (postanowienie z dnia 7.02.2003 r., III CZP 94/02 - Prok. i Pr. 2003/6/32 i postanowienie z dnia 21.01.2003 r., III CZP 84/02 - Prok. i Pr. 2003/5/35). Dlatego nie można w niniejszej sprawie uznać, że w/w orzeczenie Sądu Rejonowego w Słupsku wywołuje skutki przewidziane w art. 365 § 1 kpc, to jest związania jego treścią.
W związku z tym należy ustalić czy w dniu 30.01.2003 r. pozwany A. C. rzeczywiście udzielił zezwolenia M.M. na dokonanie czynności zajęcia ruchomości dłużnika. W dniu wydawania przez Sąd Rejonowy w Słupsku w/w postanowienia o uchyleniu zajęcia w aktach postępowania egzekucyjnego nie było dokumentu zawierającego takie zezwolenie. Nie oznacza to jednak, że nie zostało ono w ogóle udzielone. Strona powodowa w trakcie postępowania twierdziła, że takie zezwolenie nie było udzielone. Natomiast pozwany A.C. wskazywał, że zezwolenie to było asesorowi udzielone (k. 201 - 202). Stanowisko to potwierdzają zeznania świadka D.B., M.M. i D.L. Przede wszystkim nie można odmówić racji w/w pozwanemu, według którego niemożliwe było samowolne udanie się podległego mu asesora, aby dokonywać czynności w imieniu komornika. Przeczy temu obecność wielu osób z kancelarii pozwanego w dniu dokonania zajęcia. Zatem pozwany ten w dniu 30.01.2003 r. powinien mieć świadomość planowanych działań asesora i z pewnością zareagowałby w sytuacji dokonywania przez niego nieuzgodnionych czynności z udziałem kilku pracowników z jego kancelarii w odległej miejscowości. (...)
Z tych też względów Sąd Apelacyjny doszedł do przekonania, że M.M. w dniu 30.01.2003 r. był umocowany przez pozwanego A.C. do dokonania czynności zajęcia ruchomości dłużnika Z.W. Zatem nie można skutecznie zarzucać w niniejszej sprawie naruszenie przez tego pozwanego art. 33 ustawy o kornikach sądowych i egzekucji.
W tym miejscu należy się odnieść do istotnego w niniejszej sprawie zagadnienia czy dłużnik Z.W. zajmował pomieszczenia w budynku powodowej spółki i czy w związku z tym dopuszczalne było otworzenie pomieszczeń przy użyciu przymusu stosownie do art. 814 § 1 kpc. (...)
W literaturze przedmiotu przyjmuje się, że wymienione w tym przepisie pojęcie "mieszkania" należy rozumieć szeroko; będą do niego należały nie tylko lokale mieszkalne, ale także lokale użytkowe, nie tylko stałe mieszkanie dłużnika, ale też wynajęte do czasowego pobytu. Natomiast "pomieszczenia" są to na ogół lokale użytkowe. Zarządzenie otworzenie mieszkania bądź pomieszczenia dłużnika powinno poprzedzać wezwanie dłużnika do otworzenia pomieszczenia lub mieszkania. Do czynności otwarcia mieszkania lub pomieszczenia mogą być pomocni specjaliści, np. ślusarze, których komornik może wezwać do udzielenia mu pomocy (...).
Kierując się powyższym Sąd Apelacyjny doszedł do wniosku, iż dopuszczalne jest użycie przez komornika środków przymusu w celu sforsowania przeszkód uniemożliwiających dostęp do pomieszczeń lub mieszkania dłużnika i to nawet wówczas gdy znajdują się one wewnątrz większego obiektu należącego do osoby trzeciej. Wymaga tego troska o skuteczność egzekucji sądowej albowiem w przeciwnym razie w stosunkowo prosty sposób mogłaby ją udaremnić osoba sprzyjająca dłużnikowi. Przyzwolenie na to wymaga jednak zachowania ze strony komornika warunku posłużenia się środkami adekwatnymi do napotkanych przeszkód, to znaczy środkami bądź osobami, które spowodują jak najmniejsze szkody w mieniu należącym do osoby trzeciej. Stosowanie środków przymusu w postępowaniu egzekucyjnym jest dozwolone tylko w granicach prawa i w granicach potrzeb egzekucyjnych, ujmowanych w kategoriach stawianych temu postępowaniu celów (...).
Z zebranego w niniejszej sprawie materiału dowodowego wynika, że pracownicy biura pozwanego A.C. forsując napotkane przeszkody (bramę i drzwi) do pomieszczeń użyli łomów. Na taki sposób działania wskazywała w toku procesu strona powodowa i został on przyznany przez M. M., który zeznał, że "nie wezwał ślusarza ponieważ wydawało mu się, że nie ma to większego sensu, bowiem przy każdych drzwiach prosił panią W. o ich otwarcie informując, że mogą być uszkodzone, a ponadto nie bardzo wiedział, gdzie mógłby znaleźć biegłego ślusarza. Prosił wierzyciela o ślusarza, ale dał mu łom". W świetle powyższego w trakcie dokonywania przedmiotowego zajęcia było brane pod uwagę zaangażowanie ślusarza, lecz ostatecznie nie doszło do tego bowiem przeszkody zostały sforsowane przy użyciu łomu. Zdaniem Sądu Apelacyjnego ten sposób działania organu egzekucyjnego nie był odpowiedni ponieważ powodował nadmierne szkody w mieniu należącym do osoby trzeciej. Organ ten powinien tak działać by szkody te były jak najmniejsze. W dniu 30.01.2003 r. nie dochował on należytej staranności, by zapiec szkodom powodowej spółki w jej imieniu. Nie usprawiedliwia pozwanego A.C. fakt, iż podległe mu osoby w dniu 30.01.2003 r. dokonywały czynności egzekucyjnych w trudnych warunkach (były polewane wodą w okresie zimowym, czynności te długo trwały). Funkcjonariusz publiczny powinien przy wykonywaniu obowiązków postępować w taki sposób, by można było zapobiec ewentualnym szkodom w mieniu osób trzecich. Naruszenie tego skutkuje solidarną odpowiedzialnością odszkodowawczą pozwanych na podstawie w/w art. 23 ustawy o komornikach sądowych i egzekucji oraz 417 w zw. z art. 441 kc.
Z tych względów apelacje pozwanych w tej części nie mogły być uwzględnione.
Podobnie należy je ocenić w odniesieniu do roszczeń z tytułu doznanej szkody w wyniku zajęcia i sprzedaży ruchomości. Sąd I instancji wskazał, iż właściciele zajętych ruchomości niezwłocznie wystąpili z pozwami o ich zwolnienie od egzekucji oraz z wnioskami o zabezpieczenie roszczeń przez zawieszenie postępowania egzekucyjnego. Te żądania nie zostały uwzględnione z uwagi na zbycie ruchomości w drodze licytacji. Zatem podjęte zostały przez uprawnione osoby przewidziane prawem działania w celu uniemożliwienie zbycia składników majątkowych nie należących do dłużnika. Ostatecznie osoby te poniosły szkodę ponieważ utraciły własność ruchomości. Sąd Apelacyjny podziela to stanowisko. Dodatkowo należy zaakcentować, iż do zajęcia ruchomości doszło w wielu pomieszczeniach usytuowanych w budynku należącym do osoby trzeciej (powódki), które to pomieszczenia wynajmowane były także innym przedsiębiorcom. M.M. w swych zeznaniach stwierdził, że A. W. w trakcie zajęcia mówiła, że ruchomości nie należą do dłużnika, lecz nie zwracał się do niej, aby przedstawiła dokumenty dotyczące tych rzeczy (k. 279). Także świadek P.W. zeznał, że A.W. "cały czas mówiła, że ruchomości należą do innych osób" (k. 212). Z zeznaniami tymi korespondują zeznania A.S., według której miała ona informować, że wynoszone rzeczy należą do jej męża (k. 214). Wymowne są zeznania wierzyciela Z.R., który stwierdził, że "pani S. mówiła przy podpisywaniu protokołu, że część rzeczy z biura i magazynu należy do niej" (k. 270). Wreszcie świadek D.B. zeznał, iż "panie W. i S. oświadczyły podczas czynności, że ruchomości należą do osób trzecich" (k. 273). Mając na uwadze powyższe zeznania należy przyjąć, iż w trakcie dokonywania zajęcia w dniu 30.01.2003 r. osoby trzecie informowały organ egzekucyjny o tym, że część ruchomości nie należy do dłużnika. (...)
Zgodnie z art. 845 § 2 kpc zająć można ruchomości dłużnika we władaniu osoby trzeciej tylko za jej zgodą bądź gdy przyznaje ona jego tytuł. W świetle omówionych wyżej dowodów należy przyjąć, że w dniu 30.01.2003 r. doszło do zajęcia części ruchomości stanowiących własność osób trzecich, które informowały organ egzekucyjny o swoich do nich prawach. Miało to miejsce w okolicznościach wskazujących, że zajęcie to nastąpiło także w pomieszczeniach nie zajmowanych przez dłużnika. Zatem niezwłoczne zbycie tych ruchomości (11.02.2003 r.), zanim osoby trzecie mogły skutecznie wystąpić na drogę sądową o ich zwolnienie, skutkuje odpowiedzialnością odszkodowawczą pozwanych na podstawie w/w przepisów.
W tym stanie rzeczy Sąd Apelacyjny uznał apelacje pozwanych za nieuzasadnione i je oddalił z mocy art. 385 kpc. (...)
Nietrafna jest także apelacja powódki. (...)

2) art. 845 § 2 kpc

Przepis prawny:: Zająć można ruchomości dłużnika będące bądź w jego władaniu, bądź we władaniu samego wierzyciela, który do nich skierował egzekucję. Ruchomości dłużnika będące we władaniu osoby trzeciej można zająć tylko wówczas, gdy osoba ta zgadza się na ich zajęcie albo przyznaje, że stanowią one własność dłużnika, oraz w wypadkach wskazanych w ustawie. Jednakże w razie zbiegu egzekucji sądowej i administracyjnej dopuszczalne jest zajęcie ruchomości na zasadach przewidzianych w przepisach o egzekucji administracyjnej.

Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1991 r. (IV CR 550/90)
dostępny na forum
http://forumprawne.org/komornik-post...uchomosci.html

Powyższe orzeczenia w mojej ocenie mają kluczowe znaczenie dla określenia granic władzy organu egzekucyjnego, a tym samym zakresu stosowanie przezeń przymusu. Użyte w art. 845 § 2 kpc pojęcie władania określa przesłankę do dokonania zajęcia, a przy tym określa granice tego środka przymusu.
Istotnymi tutaj elementami jest cel egzekucji, zachowanie proporcji oraz granice normatywne (art. 829 kpc i przepisy szczególne). Z uzasadnień do wspomnianych wyroków wynika dominująca w postępowaniu egzekucyjnym tendencja "uznaniowości" w czynnościach organu egzekucyjnego. Żeby podważyć taką czynność należy wykazać przekroczenie granic uznania, a to w praktyce oznacza udowodnienie dowolności w decyzji organu.
Wskazać trzeba również przeniesienie ciężaru dowodowego na "osoby trzecie" tak postępowaniu skargowym (art. 767 § 2 kpc) jak i na etapie powództwa ekscydencyjnego.

W wyroku IV CR 550/90 Sąd Najwyższy wskazuje również ograniczającą komornika wytyczną w postaci: gdy nic innego nie wynika z charakteru rzeczy lub niewątpliwych szczególnych okoliczności.
Moim zdaniem w opisywanym wątku brak tego elementu "oczywistości", za to uzasadniona byłaby (wskazana w I ACa 551/06) troska o skuteczność egzekucji sądowej albowiem w przeciwnym razie w stosunkowo prosty sposób mogłaby ją udaremnić osoba sprzyjająca dłużnikowi.

KSEH · 21-07-2013, 12:40

Dokładnie. Tym razem ty się mitholss produkowałeś

Komornik zajął ruchomość niebędącą własnością dłużnika - Forum Prawne

Komornik zajął ruchomość niebędącą własnością dłużnika 2