Art. 286
kk przewiduje karalność oszustwa. Oszustwo popełnić można tylko umyślnie, tzn. oszukujący musi mieć zamiar oszukania. Sam fakt, że faktury nie zostały zapłacone, nie świadczy jeszcze o tym, że w chwili zamawiania jakichś towarów lub usług, zamawiający miał zamiar nie zapłacić tych faktur, i że swoją gotowość do zapłaty tylko pozorował. W każdym razie oskarżyciel musi udowodnić, że taki zamiar był; musi on wynikać z konkretnych faktów. Nie można karać kogoś za to, że popadł w problemy finansowe. Karać można za oszustwo, a to polega na świadomym wprowadzaniu w błąd ludzi i wyłudzaniu od nich świadczeń, np. towarów lub usług. Jeśli zamawiający w chwili zamawiania wiedział, że nie będzie w stanie zapłacić faktury, to jest to dość mocny dowód na to, że świadomie zamawiał i przyjmował świadczenie, pozorując zdolność do zapłaty, wiedząc, że nie zapłaci.