Mam pytanie dotyczące art. 233
KK.
Sprawa dotyczy sposobu postępowania urzędów celny (UC) w sprawie wydania zaświadczenia o zapłacie akcyzy od samochodu przywiezionego z innego państwa WE. Jest ono niezbędne do zarejestrowania auta.
Procedura wygląda tak, że składa się deklarację na podatek do UC i płaci akcyzy. Następnie należy złożyć wniosek o wydanie zaświadczenia.
Ustawa ani przepisy wykonawcze nie wprowadzają żadnych wzorów takiego wniosku, ale w urzędach „opracowali” własne formularze i w praktyce tylko na nich wnioski przyjmują.
Na przedmiotowym formularzu aż roi się od art. 233
KK – tj. ten o fałszywych zeznaniach. Pod rygorem art. 233
KK trzeba m.in. podać kiedy się przekroczyło granicę, opisać stan auta, ewentualne uszkodzenia auta oraz przepisać dane, które urząd i tak ma na załączanych kopiach dowodu rejestracyjnego i fakturze.
Przepis art. 222 w paragrafie 6 stanowi, że wcześniejsze jego paragrafy stosuje się „odpowiednio do osoby, która składa fałszywe oświadczeni, jeżeli przepis ustawy przewiduje możliwość odebrania oświadczenia pod rygorem odpowiedzialności karnej”
Ze znanych mi przepisów regulujących postępowanie przed organami podatkowymi, które można by w takiej sytuacji rozpatrywać, możliwość złożenia takiego oświadczania daje art. 180 par. 2 Ordynacji Podatkowej.
Przepis ten jednak:
po pierwsze przewiduje, iż oświadczenie od przyjmuje się na wniosek strony. Tymczasem w sprawie nikt nikogo o zdanie nie pyta, lecz wręcza druk zawierający oświadczenie do uzupełniania na zasadzie - jak Pan nie uzupełni nie będzie zaświadczenia o zapłacie akcyzy,
po drugie i co istotniejsze. Art. 189 par. 2 Ordynacji stosuje się w postępowaniu podatkowym – tymczasem składając wniosek o zaświadczenie żadne postępowanie względem strony występującej o wydanie zaświadczenia nie jest prowadzone.
Stąd pytanie – czy postępowanie UC jest prawidłowe, czy też jest przejawem nadgorliwości i straszenia obywatela przepisami
KK ??