Witam Pani Małgorzato, mam podobny problem ! Od roku 1993 mieszkanie moich rodziców jest zadłużane o czym nie wiedziałem do momentu podjęcia pracy i oczywiście zabierania mi połowy pensji na poczet długu ok. 750 zł. Bylo to ok 2 i pół roku temu po czym zwolniłem się z zakładu i wyjecha;em za granicę. Przez długi czas ja, matka i brat mieszkaliśmy sami, gdyż ojciec alkoholik dostał eksmisje. Ja jako jedyny pracowałem na rodzine juz od 16 roku życia ale oczywiście „ na czarno” ponieważ nikt nie chciał przyjąć tak młodej osoby formalnie. Żeby tego było mało wszytskie pieniądze oddwałem matce na utrzymanie mieszkania, czynsz i wszytskie media. Trzeba dodać, iż cały czas uczęszczałem do szkoły. Byłem na 100% pewnien, że moja matka płaci za mieszkanie, gdyż dawałem jej na to pieniądze z reszta miała jeszcze alimenty od państwa na mnie i młodszego brata oraz jakąś zapomoge – sama jednak nie pracowała !Kiedy byłem już pełnoletni dowiedziałem się, że jest jakieś zadłużenie ale matka cały czas twierdziła, że pieniądze które ode mnie dostaje idą na czynsz jak i na zadłużenie. No jak ostani dureń wierzyłem matce poza tym sam nie miałem czasu nawet tego sprawdzić ponieważ rano miałem szkołe a później pracę i tak 5 dni w tygodniu. Klapki spadły mi z oczu gdy miłem 23 lata i dostałem w koncu pracę w której byłem zarejestrowany odrazy komornik mnie znalazł i „ściągał” ode mnie połowę pensji.Ojciec który już dawno dostał eksmisje, a w tej chwili juz nie zyje - był głónym lokatorem, gyż w latach osiemdziesiątych przyznano im to mieszkanie w zamian za ziemie na ktorej stoi teraz oczyszczalania ścieków. Matka po rozwodzie z ojcem została wraz z nami w zadłużonym mieszkaniu zanim jednak do tego doszło mieszkaliśmy przez roku w przytulisku i u siostry matki.Wiem , że strała się o zamiane mieszkania oraz że prosiła o lokum socjalne ale nic z tego nie wysżło. Kiedy i ona podjeła pracę owszem komornik zabierał jej z pensji ale 50 zł. Nie tak jak w moim przypadlu połowe czyli 750 zł. I zastanawiam
się jak to jest możliwe poza tym już prosiłem matkę żeby się wyprowadziła bo dług cały czas rośnie wraz z odsetkami to już ok 100,000zł więc kolosalna suma ! Poza tym byłem w spółdzielni pytałem o radę co zrobić i prosiłem o jakąś pomoc jednak na próżno. Byłem równieżu 2 prawników którzy w zasadzie nie powiedzieli mi za wiele. A na spotkaniu z prezesem spółdzielni usłyszałem tylko, że mi współczuje. Dziwne jest to, że przez tyle lat ciągle nie ma nakazu eksmisji a także to iż mój brat mimo, iż pełnoletni nie partycypuje w zadłużeniu jak dotąd a jest to dług solidarny.Poza tym jak spółdzienia może pozwoliś mieszkać komuś przez tyle let nie płacąc!
Poza tym ja nie mieszkam juz z nimi od 2 i pol roku a poza tym jestem wymeldowany jednak to na mnie spadł obowiązek spłaty. I żeby tego było mało moja matka i brat nic sobie z tego nie robią on teraz pracuje niezarejestrowany a matka natomiast wcale, gdyż ja zwolnili, poza tym mieszkają tam dodatkowo dwie osoby od ponad 3 lat-konkubent mojej matki i dziewczyna mojego brata ! Za nic nie płacą
i żyją sobie w najlepsze, spółdzielnia nie ma pojęcia o ich istnieniu !!! Ja mam teraz swoją rodzinę wyjechałem za granicę aby uciec od problemów które cały czas mnie prześladują ! Naprawdę bardzo proszę o pomoc gdyż nie mam pojęcia co robić !!!!!! A chciałbym rowiązać ten problem!
Re: PROSZĘ O POMOC!!! DŁUGI RODZICÓW 
właśnie sobie uświadomiłam że ten wyrok otrzymam dopiero pod koniec następnego tygodnia - jak dobrze pójdzie, szkoda że nie można tego załatwić od ręki było by troszkę szybciej.
ale właśnie za takie zachowanie, jak dla mnie to jest wyłudzanie powinno się karać a kary powinny być naprawdę wysokie bo jak można komuś rujnować życie. 
opłacało się powalczyć ale muszę przyznać że takie przeżycia zmieniają człowieka to wszystko się odbija na zdrowiu i właśnie dlatego powinny być jakieś odszkodowania dla ludzi poszkodowanych przez SM bo chyba tak mogę się wyrazić. Przez SM dwa lata temu kiedy zajęto mi wynagrodzenie nie poszłam na studia bo zabierali mi pieniądze które właśnie na ten cel były przeznaczone a to jest naprawdę nie sprawiedliwe.Jak szukałam wtedy pomocy to nikt na ten temat nic nie wiedział, adwokaci nawet mówili że to jest beznadziejna sprawa że nic nie da się zrobić, a mi nie pozostało nic innego jak tylko płacić i zrezygnować ze studiowania.
