Na mocy ustawy osoby, które miały styczność z chorymi na gruźlicę w okresie prątkowania, podlegają nadzorowi epidemiologicznemu, badaniu klinicznemu, badaniom diagnostycznym, a w razie potrzeby profilaktycznemu stosowaniu leków.
Badania osób z kontaktu
Wymieniona wyżej ustawa stanowi podstawę prawną dla badania osób z kontaktu z chorymi na gruźlicę. Badania osób z kontaktu ze źródłem zakażenia (szczególnie dzieci) są istotne, o czym świadczy fakt, że w 2010 roku w Polsce aż 72% przypadków gruźlicy u dzieci do 14. roku życia rozpoznano dzięki badaniom osób z kontaktu. Najistotniejszym zadaniem w walce z gruźlicą jest szybkie wykrywanie i właściwe leczenie chorych. Światowa Organizacja Zdrowia zaleca w ramach strategii DOTS, aby wykrywanie nowych przypadków gruźlicy w całej populacji odbywało się metodą bierną, tzn. choroby poszukuje się u osób, które same zgłosiły się do placówki medycznej z powodu objawów. Dodatkowe działania, takie jak aktywne poszukiwanie chorych w grupach ryzyka oraz leczenie profilaktyczne zakażenia M. tuberculosis, są podejmowane w krajach o małej częstości występowania gruźlicy, starających się o wyeliminowanie choroby. Działania te wymagają zaangażowania dużych zasobów ludzkich i finansowych. Od 1981 roku sytuacja epidemiologiczna gruźlicy uległa w Polsce zdecydowanej poprawie. Liczba osób chorych i stanowiących źródło zakażenia zmniejszyła się na tyle, że można rozważyć wdrażanie działań analogicznych do podejmowanych w krajach o małej zapadalności na gruźlicę – zwiększenie grupy osób, które podlegają badaniom profilaktycznym i ewentualnemu profilaktycznemu leczeniu po kontakcie z chorym na gruźlicę. Wspomniana wyżej ustawa umożliwia podjęcie takich działań.
Więcej
Postępowanie wobec osób z kontaktu z chorym na gruźlicę - Publikacje - Infekcje.mp.pl 
choroba 
