Jak załatwić urzędzie sprawę podatku od spadków i darowizn? - poradnik - Forum Prawne

voyteg · 21-04-2014, 10:36

Warunkiem wymaganym dla dysponowania dobrem otrzymanym w spadku lub darowiźnie jest uzyskanie decyzji w sprawie ewentualnego podatku od spadku w Urzędzie Skarbowym. Po zakończeniu postępowania opisanego w tym poradniku, możemy otrzymać zaświadczenie z którego wynika, jakie składniki majątku zostały „ujawnione” i że podatek od nich został uiszczony lub byliśmy zwolnieni.

Poradnik poniżej zawiera dwie części:

I. Jak najkorzystniej dla interesanta ponaglać Urząd Skarbowy do wydania decyzji w tej sprawie podatku od spadków lub darowizn – stosujemy to w przypadku, gdy sprawa ciągnie się długo, bo urzędnik „nie ma czasu” lub co chwila oczekuje, aby przynieść „to lub tamto”. Zagadnienie od wpisu #2 w tym poradniku

II. Jak skutecznie odwołać się od decyzji, jeśli naszym zdaniem jest ona dla nas niekorzystna, ponieważ przykładowo urzędnik wyliczył nam podatek w oparciu o wycenę rzeczoznawcy, z która się kompletnie nie zgadzamy. Zagadnienie począwszy od wpisu #7 w tym poradniku

voyteg · 21-04-2014, 10:52

Uwaga! Jeśli sami nie zainicjujemy tego postępowania, to z czasem zostanie ono wszczęte „z urzędu” przez Urząd Skarbowy, ale wtedy utracimy prawo do zwolnień podatkowych, ponieważ organy podatkowe nie spieszą się i często wszczynają dane postępowanie na krótko przed upływem przedawnienia zobowiązania.

Przykładowo osoby z I grupy podatkowej (czyli rodzice, dzieci, dziadkowie, małżonek, rodzeństwo) są zwolnieni z takiego podatku, jeśli dokonają zgłoszenia w terminie 6 miesięcy od zaistnienia zdarzenia, czyli odpowiednio:
- w przypadku darowizny np. pieniędzy przelewem bankowym – 6 miesięcy od spełnienia tego świadczenia
- w przypadku dziedziczenia – 6 miesięcy od dnia uprawomocnienia się orzeczenia sądu o nabyciu spadku

Jeśli zapomnimy zgłosić w powyższym terminie, to zwolnienie przepada. Dlatego warto jest złożyć takie zawiadomienie niezwłocznie, nawet jeśli nie posiadamy wszelkich wymaganych załączników. Złożenie podania zgodnego ze wzorem poniżej, oznacza że wszczęte zostanie postępowanie w tej sprawie. Ewentualne uzupełnianie załączników może nastąpić w jego toku.

Oczywiście w urzędzie możemy spotkać się z postawą „skoro nie ma wszystkich załączników, to podanie nie zostanie przyjęte” lub, że "musimy dostarczyć analogiczne oświadczenia od pozostałych spadkobierców". Taka postawa wynika stąd, że po wpłynięciu podania następuje „czas start” dla urzędnika, który musi załatwić sprawę w odpowiednich terminach. Jeśli z jakiś powodów termin jest nie dochowany, to zobowiązany jest zawiadomić o tym strony postępowania podając przyczyny. Należy tu dodać, że urzędnik prowadzący postępowanie zobowiązany jest ponaglać do aktywności i inne strony postępowania – przykładowo innych spadkobierców i to nawet jeśli nie jesteśmy w stanie podać ich aktualnego adresu zamieszkania, gdyż po prostu go nie znamy. Stąd z punktu widzenia urzędnika zrozumiała jest asekuracyjna postawa, bo przecież dużo wygodniej jest przerzucić te obowiązku na interesanta, któremu zależy na otrzymaniu zaświadczenia uprawniającego do dysponowania majątkiem.
Dlatego częstym bywa postawa, że „nie mogę przyjąć podania, bo brakuje tego czy tamtego” i wtedy terminy już nie biegną.

Jak możemy postąpić, gdybyśmy mieli problem tego typu?
Mamy dwa rozwiązania obejściowe:

I. Składamy podanie w kancelarii ogólnej Urzędu Skarbowego. Zaś na kopii tego podania uzyskujemy potwierdzenie wpływu. Nawet jeśli złożymy tylko samo pismo zawierające wniosek o wszczęcie postępowania i nie dołożymy żadnego wymaganego załącznika, to i tak postępowanie zostanie wszczęte, bo datą wszczęcia postępowania zgodnie z art. 165 § 3 ordynacji podatkowej jest „dzień doręczenia żądania organowi podatkowemu”. Oczywiście w takim przypadku urzędnik wezwie do uzupełnienia wniosku o wymagane załączniki, ale terminy będą już biegły.

II. Wysyłamy podanie na adres właściwego Urzędu Skarbowego listem poleconym z potwierdzeniem odbioru. Wtedy data wpływu naszego pisma do urzędu jest analogicznie datą wszczęcia postępowania z identycznymi konsekwencjami, jak w pkt 1.

Na wstępie ustalmy, które akty prawa będą mieć miejsce w naszej sprawie zastosowanie:

1. Ordynacja podatkowa w niej począwszy od art. 120 mamy unormowane zasady ogólne postępowania podatkowego

2. Ustawa o podatku od spadków i darowizn

3. Rozporządzenie Ministra Finansów w sprawie zeznań podatkowych składanych przez podatników podatku od spadków i darowizn

4. Formularz zeznania podatkowego SD-Z2

Reasumując, z powyższych aktów prawa wynika, że powinniśmy w urzędzie skarbowym złożyć jako załącznik do naszego podania:

- wypełniony formularz SD-Z2

- dokumenty mające wpływ na określenie podstawy opodatkowania w szczególności orzeczenie sądu, testament, umowę, ugodę, zaświadczenie banku o nabyciu praw do wkładu oszczędnościowego na podstawie dyspozycji wkładcy lub zaświadczenie towarzystwa funduszy inwestycyjnych o nabyciu jednostek uczestnictwa na podstawie dyspozycji uczestnika funduszu inwestycyjnego otwartego albo specjalistycznego funduszu inwestycyjnego otwartego na wypadek jego śmierci

- posiadanie przez zbywcę tytułu prawnego do rzeczy lub praw majątkowych wymienionych w zeznaniu, w szczególności: wypis z księgi wieczystej, umowę sprzedaży, zaświadczenie spółdzielni mieszkaniowej

- istnienie długów i ciężarów, obciążających nabyte rzeczy lub prawa majątkowe, a przy nabyciu w drodze zasiedzenia poniesienie nakładów na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia, w szczególności: faktury dotyczące kosztów ostatniej choroby oraz pogrzebu spadkodawcy, wypis z księgi wieczystej potwierdzający obciążenie nieruchomości hipoteką, zaświadczenie spółdzielni mieszkaniowej potwierdzające istnienie długów związanych ze spółdzielczymi prawami do lokali, zaświadczenie o zastawie sądowym, faktury dokumentujące poniesienie nakładów na rzecz przez nabywcę podczas biegu zasiedzenia.

Uwaga ważne i przydatne informacje:

1. Poza wskazanymi wyżej dokumentami urząd skarbowy nie może domagać się innych zaświadczeń, decyzji podatkowych dotyczących podatku od nieruchomości, oświadczeń innych ludzi, wypełniania tabelek, formularzy, wypisów z rejestru gruntów itp. Organ administracji może wymagać tylko tego, do czego obliguje go przepis prawa i rozszerzanie tego zakresu jest niedopuszczalne.

2. Przepisem, na który możemy się powołać, gdyby próbowano wymagać od nas więcej niż uprawnia powyższe rozporządzenie jest art. 306 d ordynacji podatkowej

Cytat:

§ 1. Organ podatkowy nie może żądać zaświadczenia ani oświadczenia na potwierdzenie faktów lub stanu prawnego, jeżeli znane są one organowi z urzędu lub możliwe są do ustalenia przez organ na podstawie:
1) posiadanych przez niego ewidencji, rejestrów lub innych danych;
2) przedstawionych przez zainteresowanego do wglądu dokumentów urzędowych;
3) rejestrów publicznych posiadanych przez inne podmioty publiczne, do których organ ma dostęp w drodze elektronicznej na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne;
4) informacji otrzymanych od innego podmiotu publicznego na zasadach określonych w przepisach ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

§ 2. Organ podatkowy żądający od strony zaświadczenia albo oświadczenia w celu potwierdzenia faktów albo stanu prawnego jest obowiązany wskazać przepis prawa wymagający urzędowego potwierdzenia tych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia albo oświadczenia.

z § 1 wynika zatem, że jeśli dana informacja dostępna jest w publicznym rejestrze w internecie np. Księga Wieczysta, to urząd nie może żądać od nas przyniesienia płatnego wydruku. Podobnie jeśli informacja znajduje się „w drugim pokoju” danego urzędu, bo była wykorzystywana w innym postępowaniu, to również urząd nie może się jej domagać, bo „jest znana z urzędu”

z § 2 wynika, że jeśli urzędnik oczekuje od nas czegoś więcej, to musi wskazać przepis prawa. W naszym kraju nie ma prawa zwyczajowego, więc nie jest umocowane stwierdzenie, że „u nas w urzędzie wymagamy tego czy tamtego”.

3. Jeśli złożymy podanie, a nie będzie wymaganych wszystkich załączników, bo ich nie mamy lub nie wiemy jak wypełnić, to potem spokojnie w toku postępowania możemy wszystko uzupełnić. Brak wszystkiego nie jest żadną przeszkodą dla złożenia podania i zainicjowania ważnej dla nas sprawy.

Zalecany sposób postępowania: złożenie w US podania wraz z dołączonym formularzem SD-Z2 oraz innymi załącznikami (jeśli takie posiadamy) niezależnie od tego, czy formularz wypełniony kompletnie lub posiadamy wszystkie załączniki.

Poniżej wzór pisma przewodniego inicjującego postępowanie

Cytat:

"Na podstawie art. 165 § 1 Ustawy Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Dz.U. 1997 Nr 137 poz. 926 z późn. zmianami) wnoszę o wszczęcie postępowania w sprawie podatku od spadku po <imie i nazwisko spadkobiercy > lub w sprawie podatku od darowizny otrzymanej od <imie i nazwisko darczyńcy>

Uzasadnienie:

<Teraz możemy opisać okoliczności sprawy i napisać więcej co uważamy>

W załączeniu przekazuję:
1. Zeznanie SD-Z2
2. …
3. …

Podpis"

Składamy pismo wraz z załącznikami w kancelarii urzędu , a na kopii uzyskujemy potwierdzenie wpływu lub wysyłamy listem poleconym z potwierdzeniem odbioru.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/9265787425

Cytat:

Złożenie przez podatnika zgłoszenia, o którym mowa w art. 4a ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r., Nr 142, poz. 1514 ze zm.), będącego czynnością materialno-techniczną nie zaś zeznaniem, nie zwalnia organu podatkowego od wydania postanowienia o wszczęciu postępowania w rozumieniu art. 165 § 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Powyższe orzeczenie oznacza, że reakcją na złożenie przez nas zeznania powinno być wydanie przez US odpowiedniego postanowienia.

voyteg · 21-04-2014, 11:02

Dwa słowa teraz o dalszym toku postępowania, kiedy zgromadzone już zostaną dokumenty dotyczące tego postępowania.

W zeznaniu zobowiązani jesteśmy określić wartość tego spadku. Przykładowo jeśli odziedziczyliśmy dom, to musimy wskazać, ile naszym zdaniem on jest wart – przykładowo 500 tyś zł. Zdaniem urzędnika taki dom jest wart przykładowo 600 tyś zł. Wtedy wzywa on nas do podwyższenia wartości tego domu, co stanowić będzie podstawę opodatkowania. Jeśli tego nie uczynimy US zleca wycenę biegłemu rzeczoznawcy. Jeżeli podatnik, pomimo dokonania wspomnianego wezwania, nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej (zdaniem US), to organ podatkowy dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez podatnika wyceny rzeczoznawcy.
Jeżeli organ podatkowy w tym celu powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33 % od wartości podanej przez podatnika, koszty opinii ponosi podatnik (art. 6 ust. 4 u.p.c.c.). A w przeciwną stronę, jeśli mniej niż te 33%, to koszt wyceny ponosi US.

Wynika stąd, że jeśli US poda nam wartość domu, a my określimy ją do 33% niższą, to urzędnikowi nie będzie się opłacało zlecić wyceny biegłemu rzeczoznawcy, bo wtedy może być ona na koszt urzędu. Jest to zgodna z prawem forma targowania się z US, która potem ma wymierny wpływ na wysokość podatku.

Jednak może się okazać, że US zleci wycenę rzeczoznawcy i często spotykamy się ze stanowiskiem urzędnika, że „wycena jest niepodważalna”. Jest to błędny pogląd, mimo że powszechny i został on sprostowany m.in. w orzeczeniach zacytowanych poniżej:

III SA/Wa 2703/11 - Wyrok WSA w Warszawie z 2012-06-25

Cytat:

W ocenie Sądu w związku powyższymi unormowaniami nie ulega wątpliwości, że to na organie podatkowym, a nie na biegłym rzeczoznawcy, ciąży obowiązek określenia wartości rynkowej rzeczy i praw majątkowych. Określenie tej wartości następuje bowiem z uwzględnieniem opinii biegłego. Przez "wartość określoną", o której mowa w art. 8 ust. 4 u.p.s.d., należy więc rozumieć nie kwotę wyliczoną przez biegłego w opinii, ale przyjętą przez organ podatkowy do wymiaru podatku. Organ podatkowy ma zatem obowiązek uwzględnić treść art. 8 ust. 3 u.p.s.d. i nie jest związany opinią biegłego, która stanowi tylko jeden z dowodów zgromadzonych w sprawie. Na mocy art. 181 O.p. opinia biegłego, stanowi dowód w postępowaniu podatkowym, który jest oceniany jak każdy inny dowód z uwzględnieniem zasady swobodnej oceny dowodów wyrażonej w dyspozycji art. 191 O.p. Sąd wyjaśnia ponadto, że zarówno w piśmiennictwie, jak i orzecznictwie zwraca się uwagę, że O.p. nie traktuje opinii organów administracji publicznej, ani opinii biegłych w żaden szczególny sposób. W odniesieniu do opinii biegłych obowiązuje zatem zasada swobodnej oceny dowodów, przy czym założenie to jest prawdziwe pod warunkiem, iż opinie nie są dokumentami urzędowymi w rozumieniu art. 194 § 1 O.p. lub, kiedy przepisy szczególne prawa podatkowego nie przyznają im szczególnej mocy dowodowej (por. A. Hanusz "Zasada swobodnej oceny dowodów w postępowaniu podatkowym oraz jej granice", PiP 2001/10/poz.64; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z 17 czerwca 2009r. sygn. akt l SA/Ol 154/09).

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/FC07E66F83

Cytat:

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 8 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn, naczelnik urzędu skarbowego ma prawo dokonać określenia wartości nabytych rzeczy lub praw majątkowych "z uwzględnieniem opinii biegłego". Takie stwierdzenie oznacza, że organ podatkowy nie jest związany opinią biegłego, która stanowi jedynie jeden z dowodów zgromadzonych w sprawie. Podwyższenie wartości rzeczy i praw majątkowych dokonane przez organ podatkowy na podstawie operatu szacunkowego bez podania przyczyn stanowi lukę w uzasadnieniu decyzji oraz istotnie narusza prawa strony, która powinna wiedzieć na jakich podstawach i przy wykorzystaniu jakich środków prawnych organ podatkowy ustalił okoliczności mające wpływ na wysokość podatku.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/6B0D8F2A4A

Cytat:

Z treści przepisu art. 8 ust. 4 zdanie drugie ustawy wynika, że tylko organ podatkowy może określić wartość nieruchomości z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez nabywcę wyceny rzeczoznawcy. Organ podatkowy nie jest związany opinią biegłego, która stanowi jeden z dowodów zgromadzonych w sprawie i który to dowód winien być oceniony pod kątem kryteriów, o których mowa w art. 8 ust. 1 i 3 u.p.s.d.

Co zrobi urząd, jeśli umiejętnie podważamy opinię biegłego? Zwykle stara się zlecić wycenę innemu biegłemu. Czy tak powinien jednak postąpić? Znów wykładnia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego:

III SA/Wa 350/10 - Wyrok WSA w Warszawie z 2010-06-29

Cytat:

Organ powinien zwrócić się do właściwego organu samorządowego celem wyjaśnienia, czy przedmiotowa działka ma możliwość zabudowy i czy przewidziano dla niej przeznaczenie dla działalności usługowej. Następnie w zależności od dokonanych ustaleń zobowiązać biegłego do zmiany operatu szacunkowego poprzez przyjęcie do stosowanej metody porównawczej działek o tym samym przeznaczeniu.

http://orzeczenia.nsa.gov.pl/doc/B319322ED8

Cytat:

W ponownie przeprowadzonym postępowaniu organy podatkowe albo zlecą biegłym dokonanie poprawy i uzupełnienia wydanej opinii poprzez uzasadnienie doboru nieruchomości porównywanych co do ich lokalizacji, sposobu przeznaczenia, możliwości zagospodarowania. Wyjaśnienia muszą być na tyle szczegółowe, aby można było stwierdzić, że nieruchomości porównywane są faktycznie nieruchomościami podobnymi. Ewentualnie organy podatkowe zlecą sporządzenie nowej opinii i po jej sporządzeniu dokonają jej weryfikacji pod kątem przydatności do wydania decyzji. W takim przypadku, będą przede wszystkim zobowiązane do sprawdzenia, czy biegli w sposób logiczny i przejrzysty uzasadnią wnioski końcowe.

Zatem ocenę biegłego możemy podważać zarówno w toku postępowania, jak i w odwołaniu od decyzji.

voyteg · 21-04-2014, 11:11

Załóżmy teraz, ze z czasem złożyliśmy wszystkie wymagane prawem dokumenty.

Niestety organ nie chce wydać decyzji, bo osoby pracujące w urzędzie „mają bardzo dużo spraw”. Lub też urzędnik prowadzący postępowanie upiera się,, że musimy dołączyć inne dokumenty, niż wskazane wyżej „bo tak się u nas postępuje”, Czyli mamy sytuację, gdy organ nic nie robi, albo rożnymi pismami przeciąga sprawę i nie wydaje decyzji.

W takim wypadku przystąpimy do ponaglenia naszego urzędu do działania i służą nam kolejno następujące środku prawne:

1. ponaglenie wystosowane do właściwego Dyrektora Izby Skarbowej

a potem

2. Skarga na opieszałe prowadzenie postępowania do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego

Zaczniemy zatem od ponaglenia do załatwienia sprawy zgodnie z art. 141 § 1 ordynacji podatkowej.

Cytat:

Dyrektor Izby Skarbowej

Ponaglenie do załatwienia sprawy przez <nazwa urzędu skarbowego, czyli organu I niższej instancji>

Na podstawie art. 141 § 1 ordynacji podatkowej składam ponaglenie do załatwienia sprawy przez <nazwa i adres tego organu I niższej instancji>, ponieważ postępowanie prowadzone jest w sposób opieszały i nieefektywny.

Dnia <data> złożyłem podanie o wszczęcie postępowania <lub zostało z urzędu wszczęte postępowanie> administracyjne w sprawie spadku po <Ew. darowizny od, opisujemy krótko, czego dotyczy sprawa> Do dnia dzisiejszego organ nie wydał w tej sprawie decyzji administracyjnej, czym naruszył zasadę zapisaną w art. art. 125 § 1 ordynacji podatkowej.

Jak zauważył WSA w Wyroku z dnia z dnia 21 stycznia 2013 (sygn. akt I SAB/Sz 5/12)" Przewlekłość związana jest z obowiązkiem załatwiania spraw przez organy bez zbędnej zwłoki, a najpóźniej w terminie określonym w Kodeksie postępowania administracyjnego lub Ordynacji podatkowej. Przewlekłość oznacza nie tylko brak działania, kiedy wciąż nie upłynął termin na załatwienie sprawy lub sprawa miała być załatwiona niezwłocznie, ale także podejmowanie terminowo działań, lecz nieefektywnych, bezcelowych lub w sposób nadmiernie przedłużony w czasie, a jednak niepozwalających uczynić organowi zarzutu bezczynności. Przewlekłość postępowania zachodzi, gdy jest ono długotrwałe i rozwlekłe, a trwa ponad konieczność wyjaśnienia okoliczności faktycznych i prawnych niezbędnych do końcowego rozstrzygnięcia sprawy, pozostającym w związku z przyczynowym z działaniem lub bezczynnością organu"

W mojej ocenie taki stan faktyczny ma miejsce w niniejszej sprawie.

Na podstawie art. 6 ustawy o odpowiedzialności funkcjonariuszy publicznych za rażące naruszenie prawa (Dz. U z 2011r. Nr34, poz 173) w związku z art 141 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm) wnoszę o orzeczenie, czy niezałatwienie sprawy w terminie miało miejsce z rażącym naruszeniem prawa.

W załączeniu przekazuję kopię mojego podania wraz z potwierdzeniem złożenia go w kancelarii urzędu dnia <data>(jeśli oczywiście wszczynaliśmy postępowanie, a nie było ono "wszczęte z urzędu")

Podpis

Podanie te wysyłamy listem poleconym z potwierdzeniem odbioru bezpośrednio na adres Dyrektora Izby Skarbowegj lub zanosimy osobiście do kancelarii tego organu, a na kopii podania uzyskujemy wtedy potwierdzenie wpływu.

Jako załącznik do tego pisma, dołączamy kopię naszego pierwszego podania, które złożyliśmy miesiąc wcześniej, (jeśli oczywiście wszczynaliśmy postępowanie, a nie było ono "wszczęte z urzędu")
Jeśli postępowanie zostało wszczęte "z urzędu" lub na wniosek innej strony, to przysługują nam analogiczne prawa do ponaglania na tych samych zasadach.

Cytat:

W przypadku, gdy zostanie uznane rażące naruszenie prawa, powstają uprawnienia do http://forumprawne.org/postepowanie-...-poradnik.html

voyteg · 21-04-2014, 11:39

Załóżmy, że w odpowiedzi na nasze ponaglenie, otrzymaliśmy wydane przez organ wyższej instancji (tu Dyrektora Izby Skarbowej) Postanowienie zobowiązujące do wykonania czynności w terminie 30 kolejnych dni, a czas mija, a nasza sprawa nadal jest niezałatwiona lub toczy się pozornie i opieszale.
Może być też sytuacja odmienna - wysłaliśmy ponaglenie, a organ wyższej instancji uznał, że postępowanie prowadzone jest prawidłowo. To, że organ wyższej instancji (Dyrektor Izby Skarbowej) uzna nasze ponaglenie za nieuzasadnione, wcale nie oznacza, że tak samo oceni to Wojewódzki Sąd administracyjny. Przykładowo w sprawie poniżej, Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że Urząd Skarbowy nie jest bezczynny, zaś Sąd Administracyjny w Wyroku ocenił inaczej:

I SAB/Go 28/09 - Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z 2009-12-30

Cytat:

Dyrektor IS uznał ponaglenie za nieuzasadnione (…)
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje: Skarga okazała się zasadna.

Uwaga, wymogiem formalnym uprawniającym do złożenia skargi jest rozpatrzenie zażalenia, które złożyliśmy wcześniej:

I FSK 588/05 - Wyrok NSA z 2006-02-14

Cytat:

Samo wniesienie do właściwego organu podatkowego ponaglenia w trybie art. 141 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie jest wystarczającą przesłanką dla wniesienia do Sądu administracyjnego skargi na bezczynność. Wobec treści art. 52 par. 1 i 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi /Dz.U. nr 153 poz. 1270 ze zm./ wniesienie skargi na bezczynność organu w postępowaniu podatkowym uzależnione jest bowiem od rozpatrzenia ponaglenia złożonego w trybie art. 141 par. 1 Ordynacji podatkowej. Ponaglenie to winno być załatwione, stosownie do art. 139 par. 2 Ordynacji podatkowej, niezwłocznie nie później jednak niż w terminie 30 dni od daty jego wniesienia”

Załóżmy zatem że otrzymaliśmy wydane postanowienie przez Dyrektora Izby Skarbowej (nieważne, czy podziela nasz pogląd, czy nie), a nasza sprawa nadal jest nie załatwiona.

Znaczy Urząd Skarbowy nie wydał decyzji dotyczącej naszego podatku.

I SAB/Ol 1/13 - Postanowienie WSA w Olsztynie z 2013-03-26

Cytat:

Skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania kontrolnego można zatem wnieść dopiero po złożeniu ponaglenia do właściwego organu.
Termin do wniesienia skargi do sądu administracyjnego został natomiast określony w art. 53 § 1 p.p.s.a., który stanowi, że skargę wnosi się w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie.

Dlatego warto skargę wnieść już na drugi dzień od otrzymania postanowienia.

Zatem zalecany tryb postępowania - jeden dzień po otrzymaniu Postanowienia wydanego przez organ wyższej instancji, składamy skargę na opieszałe prowadzenie postępowania przez organ niższej instancji do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Doświadczenie uczy, że dopiero po złożeniu skargi do WSA organ administracji nagle zaczyna działać efektywnie.

I naprawdę warto to uczynić, bo sąd w wyroku nakaże załatwienie sprawy i będziemy dzięki temu mogli to skutecznie wyegzekwować, a jeśli organ podatkowy nie wykona wyroku Sądu, to otworzy nam to drogę do odszkodowania od organu administracji.

1. Skargę składamy za pośrednictwem urzędu, którego opieszałość skarżymy - znaczy trzeba ją złożyć w tym urzędzie skarbowym, a urząd zobowiązany jest przekazać skargę do sądu. Przekazanie skargi bezpośrednio do sądu jest błędem, bo i tak sąd przekaże ją z powrotem do urzędu. Jeśli jednak prawidłowo złożymy skargę na bezczynność w urzędzie, a ten nie przekaże jej dalej do sądu administracyjnego, to poniżej w kolejnym wpisie w tym wątku zostanie wyjaśnione co robić w takiej sytuacji

2. Skargę do tego urzędu możemy zanieść osobiście - wtedy składamy tam dwa podpisane egzemplarze skargi, a na trzecim uzyskujemy potwierdzenie wpływu lub wysyłamy podpisane dwa egzemplarze skargi do tego urzędu listem poleconym z potwierdzeniem odbioru.

3. Gdy urząd przekaże skargę do sądu, ten nas powiadomi, aby wpłacić 100 zł z tytułu wpisu. Trzeba to uczynnić w terminie 7 dni, bo inaczej skarga zostanie odrzucona. Wpłaty dokonujemy przelewem bankowym lub na poczcie na rachunek bankowy sądu podany na zawiadomieniu sądowym. Po uznaniu skargi przez sąd, te 100 zł otrzymamy zwrotnie od urzędu. Innych kosztów nie ma.

4. Urzędy które są bezczynne, kiedy otrzymają skargę, to zaczynają szybko działać. I bywało tak, że interesant składał skargę, urząd kilka dni później wydawał decyzję i w dniu rozprawy przed sądem urzędnik twierdził, że nie jest już bezczynny. Niektóre składy sędziowskie uznawały, że wtedy nie ma już bezczynności i te 100 zł przepadało. Dlatego Uchwałą 7 Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, ustalono że liczy się data złożenia skargi w organie, a nie termin sprawy w sądzie. Jeśli w dacie złożenia skargi w urzędzie, nie podjęto jeszcze decyzji w sprawie, to jest bezczynność, nawet jeśli urząd wydał decyzję przed sprawą w sądzie. W takim przypadku sąd umarza postępowanie i zasądza 100 zł od urzędu dla tego kto wniósł skargę. Dlatego w naszej skardze przypominamy tę uchwałę, aby skład sędziów orzekający wiedział, że jesteśmy świadomi tego prawa.

Poniżej jest treść skargi

Cytat:

Miejscowość, dnia <data>.

Do
Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
<adres>

za pośrednictwem
<organ,czyli urząd którego opieszałość skarżymy, adres - tu Naczelnik Urzędu Skarbowego>

Skarżący: <imię i nazwisko, adres wnoszącego skargę>

Organ: <organ, czyli urząd którego opieszałość skarżymy- tu Naczelnik Urzędu Skarbowego>

SKARGA
na przewlekłe prowadzenie postępowania przez
<nazwa organu, czyli urzędu>

Na podstawie art.3 §2 pkt.8, art.50 §1, art.52 §2 i art. 54 §1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.– Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wnoszę skargę na przewlekłe prowadzenie postępowania przez <nazwa organu, czyli urzędu którego opieszałość skarżymy>, zarzucając naruszenie art. 121§1, art.125 § 1 art. 139 § 3 i art. 140 §1 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm.), przez prowadzenie postępowania dotyczącego podatku od spadku <od darowizny> w sposób mało efektywny oraz opieszały i wnoszę o:

1) zobowiązanie <nazwa organu, czyli urzędu którego opieszałość skarżymy> do wydania odpowiedniego aktu administracyjnego w terminie czternastu dni od daty doręczenia akt organowi,

2) zobowiązanie <nazwa organu, czyli urzędu którego opieszałość skarżymy> do ukarania dyscyplinarnego pracownika winnego niezałatwienie sprawy w terminie,

3) w przypadku uwzględnienia skargi o orzeczenie, czy bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania miały miejsce z rażącym naruszeniem prawa lub, że naruszenie prawa nie było rażące, mimo że będą podstawy do umorzenia postępowania sądowego w zakresie dotyczącym zobowiązania organu do wydania aktu, jeśli taki zostanie wydany przez organ po wniesieniu skargi do sądu.

4) zasądzenie kosztów postępowania.

Uzasadnienie:

W toku postępowania administracyjnego miał miejsce następujący przebieg zdarzeń:

1. Dnia <data>złożyłem podanie zawierające wniosek w sprawie wszczęcia postępowania w sprawie podatku od spadku <tu opisujemy, czego żądaliśmy w podaniu>

2. Dnia <data>na podstawie art. 141 § 1 Ordynacji Podatkowej złożyłem do Dyrektora Izby Skarbowej ponaglenie do załatwienia tej sprawy przez <nazwa organu, którego opieszałość skarżymy>

3. Dnia <data> <nazwa organu wyższej - II instancji> w Postanowieniu nr ...z dnia <data> (znak ......) uznał moje zażalenie za bezczynność za zasadne <lub bezzasadne – zależnie od sytuacji, jaka miała miejsce>, Wydanie tego Postanowienia uprawnia mnie do złożenia niniejszej skargi do WSA

<nazwa organu,czyli urzędu którego opieszałość skarżymy> dotychczas nie wydał stosownego aktu administracyjnego, co oznacza że od dnia złożenia mojego podania do dziś mój wniosek nie został odpowiednio rozpoznany. Tym samym organ naruszył art. 139 § 3 ordynacji podatkowej, który określa maksymalny termin załatwienia sprawy, a także zasadę zaufania do organów administracji zawartą art. 121 ordynacji podatkowej oraz zasadę szybkości postępowania zawartą w art. 125 ordynacji podatkowej.

Za uzasadnione w związku z tym należy uznać zobowiązanie <nazwa organu,czyli urzędu którego bezczynność skarżymy> do ukarania pracownika winnego niezałatwienia sprawy w terminie na podstawie art. 142 ordynacji podatkowej.

Zgodnie z orzecznictwem Sądów Administracyjnych dopuszczalna jest skarga na przewlekłe prowadzenie postępowania prowadzonego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej. Przykładowo Wyrok WSA z dnia 8 grudnia 2011 (sygn. akt I SAB/Rz 5/11) lub Wyrok WSA z dnia 8 grudnia 2011 (sygn. akt. I SAB/Rz 12/11), zawierają wykładnię wskazująca trzy powody uzasadniające powyższą tezę. Rozróżnienie znaczenia ustawowego wyrażenia „bezczynności” od „przewlekłości postępowania” znajduje się w wykładni prawa zawartej w Wyroku WSA z dnia 21 stycznia 2013 (sygn. akt I SAB/Sz 5/12): „W doktrynie podejmującej rozważany problem wskazuje się, że wskazówek przydatnych dla zrekonstruowania znaczenia ustawowego wyrażenia "przewlekłość postępowania" można dopatrzyć się w uzasadnieniu projektu zmian wskazujących jej charakterystyczne cechy, mianowicie "wykonywanie szeregu czynności w dużym odstępie czasu, bądź wykonywanie czynności pozornie". Chodziłoby zatem o sytuację, w której organy działają opieszale lub tylko pozorują działanie ("formalnie nie są bezczynne"), którą ustawodawca odróżnił od stanu bezczynności charakteryzującego się brakiem jakichkolwiek działań (szerzej Z. Kmieciak, Przewlekłość postępowania administracyjnego, PiP z 2011, nr 6, s. 30-43). Wskazuje się tu, że rozstrzygnięcie rozważanej dystynkcji znaczeniowej może polegać na przyjęciu stanowiska, że przewlekłość postępowania oznacza stan, w którym organ w sposób nieuzasadniony "przedłuża" termin załatwienia sprawyw trybie art. 140 O.p., powołując się na niezależne od niego przyczyny uniemożliwiające dotrzymanie terminu podstawowego, a w szczególności – konieczność wywiązania się z pewnych obowiązków procesowych przez stronę (np. przedłożenia przez nią dokumentacji niezbędnej dla podjęcia decyzji lub wzięcia udziału w czynnościach dowodowych), bądź gdy bieg terminu jest zatrzymany. Formalnie rzecz biorąc, organ nie pozostawałby wtedy w bezczynności”

W niniejszej sprawie zarzut przewlekłości uzasadnia dotychczasowy tok postępowania:

<teraz możemy w krok po kroku, a nawet w puntach wykazać, że w naszej konkretnej sprawie organ podatkowy działał opieszale przykładowo, że domagał się dostarczenia dokumentów, co do których nie miał prawa, bo mógł mieć wgląd poprzez internet, nie ponaglał pozostałych stron postępowania itp..>

Ponadto w Uchwale Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 listopada 2008 (sygn. akt I OPS 6/08 ) zawarta jest następująca wykładnia stosowania prawa: „Przepis art. 161 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) ma zastosowanie także w przypadku, gdy po wniesieniu skargi na bezczynność organu - w sprawach określonych w art. 3 § 2 pkt 1-4a tej ustawy - organ wyda akt lub dokona czynności z zakresu administracji publicznej dotyczących uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, co do których pozostawał w bezczynności.” Zaś w tezie wyroku NSA z dnia 5 lipca 2012 (sygn. akt II OSK 1031/12) zauważono: "O ile wydanie przez organ administracyjny na dzień orzekania przez Sąd żądanego rozstrzygnięcia sprawy czyni z natury rzeczy niemożliwymi zobowiązanie organu do działania, o tyle nie zwalnia to Sądu z obowiązku zbadania, czy w sprawie doszło do przewlekłego prowadzenia postępowania administracyjnego, a następnie oceny, czy miało ono miejsce z rażącym naruszeniem prawa oraz rozważania, czy zachodzą podstawy do wymierzenia organowi grzywny (art. 149 par. 1 i 2 p.p.s.a.). Podjęcie przez organ czynności procesowych powoduje, iż ustaje stan ewentualnej bezczynności organu, co uzasadnia umorzenie postępowania w zakresie skargi na bezczynność organu, ale nie stanowi podstawy do umorzenia postępowania sądowego dotyczącego skargi strony na przewlekłe prowadzenie postępowania przez organ"

Wnoszę także o zasądzenie kosztów postępowania w sprawie.

Podpis

Załączniki:
1) odpis skargi

Koniec treści skargi

voyteg · 21-04-2014, 11:47

Urząd Skarbowy jest zobowiązany przekazać naszą skargę wraz z odpowiedzią w terminie 30 dni od złożenia jej przez nas.

1. Zatem po upływie 30 dni od złożenia naszej skargi na bezczynność w urzędzie, telefonujemy do sekretariatu właściwego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i pytamy, czy nasza skarga wraz z odpowiedzią dotarły.
Jeśli tak - czekamy na zawiadomienie z Sądu,
a jeśli nie - znaczy, że urząd nie przekazał naszej skargi
W tej sytuacji składamy wniosek o wymierzenie organowi grzywny.

2. Wniosek o wymierzenie organowi grzywny składamy bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach. Zatem albo osobiście udajemy się do sądu i tam w biurze podawczym składamy dwa egzemplarze wniosku, a na trzecim uzyskujemy potwierdzenie nadania albo wysyłamy dwa podpisane egzemplarze wniosku listem poleconym z potwierdzeniem odbioru na adres Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

3. Sąd po otrzymaniu wniosku wyśle nam zawiadomienie, aby wpłacić 100 zł z tytułu wpisu sądowego od tego wniosku. Trzeba to uczynnić w terminie 7 dni, bo inaczej wniosek zostanie odrzucony. Wpłaty dokonujemy przelewem bankowym lub na poczcie, na rachunek bankowy sądu podany na zawiadomieniu sądowym.
Po rozpatrzeniu wniosku przez sąd i wymierzeniu organowi grzywny, sąd zasądzi zwrot tych 100 złotych nam od urzędu.

Poniżej znajduje się treść wniosku,

Cytat:

Miejscowość, dnia <data>.

Do
Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
<adres>

Skarżący: <imię i nazwisko, adres wnoszącego skargę>

Organ: <organ,czyli urząd którego opieszałość skarżymy>

WNIOSEK
strony skarżącej o wymierzenie organowi grzywny

Na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wnoszę o wymierzenie <nazwa organu,czyli urzędu którego bezczynność skarżymy> grzywny w kwocie 5000 zł oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Dnia <data> wniosłem, za pośrednictwem < nazwa urzędu, którego bezczynność skarżymy>, skargę na opieszałe prowadzenie postępowania przez ten organ do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w <miasto> w zakresie <czego dotyczyła sprawa>.

Dowód: kserokopia skargi z poświadczoną datą wpływu do organu.

Mimo upływu terminu określonego w art. 54 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, organ nie przekazał skargi Sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę (informacja uzyskana telefonicznie z sekretariatu WSA).

Brak reakcji ze strony organu uniemożliwia rozpoznanie sprawy przez Sąd.
Z tych względów wymierzenie organowi grzywny w wysokości 5000 zł jest uzasadnione.

Podpis

Załącznik:
- odpis wniosku
- kserokopia skargi z poświadczoną datą wpływu do organu

Jeśli WSA oddali naszą skargę lub lub przyzna nam rację, ale naszym zdaniem nie wszystko uwzględnił, to takie orzeczenie WSA możemy zaskarżyć do Naczelnego Sądu Administracyjnego

Tu jest poradnik jak: Zredagowana skarga kasacyjna do NSA

voyteg · 21-04-2014, 11:56

Kolejna części poradnika dotyczy odwołania, czyli dakszych kroków w sytuacji, gdy Urząd Skarbowy wydał decyzję dotyczącą podatku, a my się nie zgadzamy z nią.

W tej sytuacji możemy kolejno

1. Odwołać się od tej decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego do Dyrektora Izby skarbowej

a następnie

2. Zaskarżyć decyzję Dyrektora Izby Skarbowej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, jeśli ta będzie nadal dla nas niepomyślna

W naszym odwołaniu posłużymy się często spotykaną sytuacją, gdzie w decyzji wyliczona jest wartość podatku w oparciu o wycenę sporządzoną przez rzeczoznawcę, której wartość urzędnik przyjął bezkrytyczynie. W treści odwołania znajdzie się korzystna wykładnia prawa, na która się powołamy, w myśl której wynika, że takie podejście jest niewłaściwe.

Poniżej treść odwołania

Cytat:

Nasze dane
<imię i nazwisko, adres wnoszącego podanie>
<miejscowość, data>

<nazwa i adres urzędu wyższej 2-giej instancji, do którego wnosimy odwołanie lub zażalenie, czyli Dyrektora Izby Skarbowej>

za pośrednictwem

<nazwa i adres urzędu niższej 1-szej instancji, do którego wnosimy odwołanie lub zażalenie, czyli Naczelnika Urzędu Skarbowego>

Odwołanie od decyzji <nr decyzji z dnia>

Na podstawie art. 220 § 1 Ordynacji podatkowej (tekst jedn. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz.60 ze zm.)składam odwołanie od Decyzji <nr decyzji> z dnia <data> w sprawie podatku od spadku
wydanej przez <nazwa urzędu, który wydał decyzję> w sprawie <tu opisujemy krótko czego dotyczy sprawa>, który to akt administracyjny otrzymałem dnia <data>

Zaskarżony akt administracyjny został wydany z naruszeniem art. 187 § 1 w związku z art. 191 o.p., które to normy prawa obligują organ administracji do zebrania i oceny całokształtu materiału dowodowego, co ma wpływ na wynik sprawy. W tej sprawie organ administracji ograniczył się do bezkrytycznego przyjęcia wyceny rzeczoznawcy, co jest niezgodnie z wykładnią prawa zawartą w wyroku WSA z dnia 25 czerwca 2012 (sygn. akt III SA/Wa 2703/11) „Sąd nie podziela stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej, że organy podatkowe nie mogą wkraczać w merytoryczną treść opinii biegłego rzeczoznawcy.
Sąd stwierdza, że postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w celu wyjaśnienia rzeczywistej rynkowej wartości przedmiotu spadku, a nie tylko w celu podwyższenia wartości podanej przez Skarżącego. Inne rozumienie art. 8 ust. 4 u.p.s.d. pozostaje w sprzeczności z zasadą prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, zawartą w art. 121 O.p., prawdy obiektywnej wyrażoną w art. 122 O.p. i art. 187 § 1 O.p. oraz z zasadą ustalenia podstawy opodatkowania, określoną w art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 i 3 u.p.s.d. Zestawienie unormowań zawartych w ust. 1 i 4 art. 8 u.p.s.d. wskazuje, że dopiero, gdy nabywca spadku nie określi wartości lub poda wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej nabytych w drodze spadku albo darowizny rzeczy i praw majątkowych, organ podatkowy będzie uprawniony do samodzielnego określenia tej wartości, z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez nabywcę wyceny rzeczoznawcy. W ocenie Sądu w związku powyższymi unormowaniami nie ulega wątpliwości, że to na organie podatkowym, a nie na biegłym rzeczoznawcy, ciąży obowiązek określenia wartości rynkowej rzeczy i praw majątkowych. Określenie tej wartości następuje bowiem z uwzględnieniem opinii biegłego. Przez "wartość określoną", o której mowa w art. 8 ust. 4 u.p.s.d., należy więc rozumieć nie kwotę wyliczoną przez biegłego w opinii, ale przyjętą przez organ podatkowy do wymiaru podatku. Organ podatkowy ma zatem obowiązek uwzględnić treść art. 8 ust. 3 u.p.s.d. i nie jest związany opinią biegłego, która stanowi tylko jeden z dowodów zgromadzonych w sprawie. Na mocy art. 181 O.p. opinia biegłego, stanowi dowód w postępowaniu podatkowym, który jest oceniany jak każdy inny dowód z uwzględnieniem zasady swobodnej oceny dowodów wyrażonej w dyspozycji art. 191 O.p.”

Powyższy pogląd podzielił NSA w Wyroku z dnia 30 stycznia 2014 (sygn. akt II FSK 328/12): "Z treści przepisu art. 8 ust. 4 zdanie drugie ustawy wynika, że tylko organ podatkowy może określić wartość nieruchomości z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez nabywcę wyceny rzeczoznawcy. Organ podatkowy nie jest związany opinią biegłego, która stanowi jeden z dowodów zgromadzonych w sprawie i który to dowód winien być oceniony pod kątem kryteriów, o których mowa w art. 8 ust. 1 i 3 u.p.s.d."

<dalej możemy napisać, co uważamy>

Podpis

Treść uzasadnienia naszego odwołania możemy wzmocnić korzystając z bazy orzeczeń sądów administracyjnych
Na stronie Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych znajduje się baza orzeczeń sądów administracyjnych, czyli takich które kontrolują prace urzędów.

Na tej stronie znajduje się wygodna wyszukiwarka - prosta w obsłudze jak google - gdzie można znaleźć sprawy podobne do naszych. W polu "szukane słowa" wpisujemy kilka takich wyrazów, które są związane z nasza sprawą. Klikamy "szukaj" i mamy orzeczenia sądowe dla danych spraw. W ich uzasadnieniach możemy przeczytać, jakie normy prawne dotyczą naszej sprawy.
Uwaga - ta wyszukiwarka nie lubi błędów lub literówek - jak popełnimy błąd w wyrazie, to zwraca wynik pusty. - wcale to nie oznacza, że orzeczeń takich brak.

I wskazówka dla zaawansowanych. W wyszukiwarce jest pole "symbol sprawy” znajdujemy 6114 Podatek od spadków i darowizn

Gdy znajdziemy interesujące nas orzeczenie, to wtedy w treści odwołania możemy uzupełnić odpowiednio wskazując te orzeczenie, cytując jego fragment i wskazując sygnaturę akt sprawy, przykładowo „Jak zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Wyroku z dnia 25 marca 2010 (sygn. akt I SA/Wa 1623/09 ), <cytat z orzeczenia>”

Nasze odwołanie lub zażalenie wraz z załącznikami te wysyłamy listem poleconym z potwierdzeniem odbioru bezpośrednio na adres organu, który wydał decyzję (czyli do Urzędu Skarbowego) lub zanosimy osobiście do kancelarii tego urzędu, a na kopii podania uzyskujemy wtedy potwierdzenie wpływu.

Należy pamiętać, że mamy na to tylko 14 dni w przypadku odwołania od decyzji. Jeśli przekroczymy ten termin, to nasze odwołanie lub zażalenie zostanie odrzucone z przyczyn formalnych, nawet jeśli jest w pełni uzasadnione.

Dni liczymy od odebrania przez nas decyzji, a nie od daty zredagowania znajdującej się na piśmie.

voyteg · 21-04-2014, 12:20

Załóżmy zatem, że zredagowaliśmy nasze „odwołanie” i złożyliśmy je prawidłowo za pośrednictwem organu, który wydał decyzję lub postanowienie.

Organ odwoławczy powinien rozpoznać nasze odwołanie „bez zbędnej zwłoki”, a najpóźniej w przeciągu miesiąca od otrzymania odwołania. W tym poradniku jest wyjaśnione jak ponaglać organ odwoławczy – zasady tam zawarte dotyczą również postępowania odwoławczego Jak ponaglić organ podatkowy do działania – poradnik

Organ odwoławczy po rozpatrzeniu naszego odwołania może:

- utrzymać decyzję organu niższej instancji w mocy – oznacza, że uznaje, że tamta decyzja jest prawidłowa i wtedy staje się prawomocna, czyli obowiązująca.

- uchylić decyzję organu I instancji – oznacza, że tamta decyzja jest błędna i ponownie musi być przeanalizowana przez organ I instancji, czyli tamta decyzja jest nieobowiązująca i musi zostać wydana nowa. Wszystko zatem rozpoczyna się od początku. Czyli znów stosujemy ten poradnik i tryb opisany we wpisie #4

Jeśli uważamy, że decyzja organu II instancji jest dla nas niekorzystna (nieistotne, czy organ ten utrzymał, czy uchylił decyzję organu I instancji), to przysługuje nam prawo do zaskarżenia jej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

W argumentacji zawartej w skardze możemy powielić argumentację zawartą we wcześniejszym odwołaniu od decyzji, ponieważ niejednokrotnie Wojewódzki Sąd Administracyjny nie podziela tej argumentacji. Tak miało miejsce w sprawie, na którą się najpierw w odwołaniu, a następnie w skardze, powołujemy.

Poniżej znajduje się zredagowana skarga na decyzję, ale zanim zostanie wysłana, proszę zapoznać się z uwagami:

1. Skargę składamy za pośrednictwem urzędu, którego akt administracyjny skarżymy - znaczy trzeba ją złożyć w tym urzędzie, a urząd zobowiązany jest przekazać skargę do sądu. Czyli za pośrednictwem organu odwoławczego, a nie organu I instancji! W naszym przykładzie wyżej zatem składamy skargę za pośrednictwem Dyrektora Izby Skarbowej.
Przekazanie skargi bezpośrednio do sądu jest błędem, bo i tak sąd przekaże ją z powrotem do urzędu. Jeśli jednak prawidłowo złożymy skargę w urzędzie, a ten nie przekaże jej dalej do sądu administracyjnego, to poniżej w kolejnym wpisie w tym wątku zostanie wyjaśnione co robić w takiej sytuacji

2. Skargę do tego urzędu możemy zanieść osobiście - wtedy składamy tam dwa podpisane egzemplarze skargi, a na trzecim uzyskujemy potwierdzenie wpływu lub wysyłamy podpisane dwa egzemplarze skargi do tego urzędu listem poleconym z potwierdzeniem odbioru.

3. Gdy urząd przekaże skargę do sądu, ten nas powiadomi, aby wpłacić uiścić wpis sądowy w wysokości 200 zł. Wpłaty dokonujemy przelewem bankowym lub na poczcie na rachunek bankowy sądu podany na zawiadomieniu sądowym. Po uznaniu skargi przez sąd, te wpłacone pieniądze otrzymamy zwrotnie od urzędu. Innych kosztów nie ma.

5. Wojewódzki Sąd Administracyjny nie jest związany zarzutami i podstawą prawną zawartą w skardze i bada wszystko „z urzędu”. Jest to dla nas korzystna informacja, ponieważ jeśli nawet nie mamy odpowiedniej wiedzy prawnej i coś może uzasadnimy nie bardzo profesjonalnie, to i tak sprawą Sąd się powinien odpowiednio zająć. Jeśli Sąd dopatrzy się gdziekolwiek naruszenia prawa, którego my nie zauważyliśmy, to i tak te zagadnienie odpowiednio zbada.

Treść uzasadnienia naszej skargi możemy wzmocnić korzystając z bazy orzeczeń sądów administracyjnych

Na stronie Centralna Baza Orzeczeń Sądów Administracyjnych znajduje się baza orzeczeń sądów administracyjnych, czyli takich które kontrolują prace urzędów.
Na tej stronie znajduje się wygodna wyszukiwarka - prosta w obsłudze jak google - gdzie można znaleźć sprawy podobne do naszych. W polu "szukane słowa" wpisujemy kilka takich wyrazów, które są związane z nasza sprawą. Klikamy "szukaj" i mamy orzeczenia sądowe dla danych spraw. W ich uzasadnieniach możemy przeczytać, jakie normy prawne dotyczą naszej sprawy.

Uwaga - ta wyszukiwarka nie lubi błędów lub literówek - jak popełnimy błąd w wyrazie, to zwraca wynik pusty. - wcale to nie oznacza, że orzeczeń takich brak.
I wskazówka dla zaawansowanych. W wyszukiwarce jest pole "symbol sprawy". Możemy je rozwinąć i znaleźć symbol naszej sprawy, co w połączeniu z wpisanymi wyżej kluczowymi szukanymi słowami zawęzi wybór tylko do danego symbolu sprawy. Interesujące nas symbole sprawy w zakresie Podatek od spadków i darowizn to 6114

Gdy znajdziemy interesujące nas orzeczenie, to wtedy w treści odwołania możemy uzupełnić odpowiednio wskazując te orzeczenie, cytując jego fragment i wskazując sygnaturę akt sprawy, przykładowo „Jak zauważył Wojewódzki Sąd Administracyjny w Wyroku z dnia 25 marca 2010 (sygn. akt I SA/Wa 1623/09 ), <cytat z orzeczenia>”

Poniżej jest treść skargi

Cytat:

Miejscowość, dnia <data>.

Do
Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
<adres>

za pośrednictwem
<organ, czyli urząd którego decyzję lub postanowienie skarżymy, adres >
<uwaga, skarżymy akt organu odwoławczego, czyli II instancji>

Skarżący: <imię i nazwisko, adres wnoszącego skargę>
Organ: <organ II instancji, czyli urząd którego decyzję lub postanowienie skarżymy>

SKARGA
na Decyzję <nazwa organu, czyli urzędu>

Na podstawie art. 50 § 1, art. 52 § 1 i 2, art. 53 § 1 i art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. . – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę na Decyzję Dyrektora Izby Skarbowej <nr decyzji> z dnia <data>w sprawie podatku od spadku <tu opisujemy krótko czego dotyczy sprawa>, który to akt administracyjny otrzymałem dnia <data>

Zaskarżonej decyzji zarzucam naruszenie art. 187 § 1 w związku z art. 191 Ustawy Ordynacja Podatkowa (tekst jednolity z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Dz.U. 1997 Nr 137 poz. 926 z późn. zmianami), które to normy prawa obligują organ administracji do zebrania i oceny całokształtu materiału dowodowego, co ma wpływ na wynik sprawy i wnoszę o:

1) uchylenie zaskarżonej organu II instancji oraz poprzedzającej jej decyzji organu I instancji,
2) zasądzenie kosztów postępowania w sprawie.

Uzasadnienie:

Decyzją <numer decyzji z dnia> Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy <lub uchylił –zależnie od sprawy> decyzjęz dnia <data> Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie podatku od spadku <tu opisujemy, czego dotyczyło postępowanie>

Zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem art. art. 187 § 1 w związku z art. 191 o.p., które to normy prawa obligują organ administracji do zebrania i oceny całokształtu materiału dowodowego, co ma wpływ na wynik sprawy.
W tej sprawie organ administracji ograniczył się do bezkrytycznego przyjęcia wyceny rzeczoznawcy, co jest niezgodnie z wykładnią prawa zawartą w wyroku WSA z dnia 25 czerwca 2012 (sygn. akt III SA/Wa 2703/11) „Sąd nie podziela stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej, że organy podatkowe nie mogą wkraczać w merytoryczną treść opinii biegłego rzeczoznawcy.
Sąd stwierdza, że postępowanie podatkowe powinno być prowadzone w celu wyjaśnienia rzeczywistej rynkowej wartości przedmiotu spadku, a nie tylko w celu podwyższenia wartości podanej przez Skarżącego. Inne rozumienie art. 8 ust. 4 u.p.s.d. pozostaje w sprzeczności z zasadą prowadzenia postępowania w sposób budzący zaufanie do organów podatkowych, zawartą w art. 121 O.p., prawdy obiektywnej wyrażoną w art. 122 O.p. i art. 187 § 1 O.p. oraz z zasadą ustalenia podstawy opodatkowania, określoną w art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 i 3 u.p.s.d. Zestawienie unormowań zawartych w ust. 1 i 4 art. 8 u.p.s.d. wskazuje, że dopiero, gdy nabywca spadku nie określi wartości lub poda wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej nabytych w drodze spadku albo darowizny rzeczy i praw majątkowych, organ podatkowy będzie uprawniony do samodzielnego określenia tej wartości, z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez nabywcę wyceny rzeczoznawcy. W ocenie Sądu w związku powyższymi unormowaniami nie ulega wątpliwości, że to na organie podatkowym, a nie na biegłym rzeczoznawcy, ciąży obowiązek określenia wartości rynkowej rzeczy i praw majątkowych. Określenie tej wartości następuje bowiem z uwzględnieniem opinii biegłego. Przez "wartość określoną", o której mowa w art. 8 ust. 4 u.p.s.d., należy więc rozumieć nie kwotę wyliczoną przez biegłego w opinii, ale przyjętą przez organ podatkowy do wymiaru podatku. Organ podatkowy ma zatem obowiązek uwzględnić treść art. 8 ust. 3 u.p.s.d. i nie jest związany opinią biegłego, która stanowi tylko jeden z dowodów zgromadzonych w sprawie. Na mocy art. 181 O.p. opinia biegłego, stanowi dowód w postępowaniu podatkowym, który jest oceniany jak każdy inny dowód z uwzględnieniem zasady swobodnej oceny dowodów wyrażonej w dyspozycji art. 191 O.p.”

<teraz możemy napisać cokolwiek uważamy>

Wnoszę także o zasądzenie kosztów postępowania w sprawie.

Podpis
Załączniki:
1) odpis skargi

Koniec treści skargi

voyteg · 21-04-2014, 12:33

Urząd jest zobowiązany przekazać naszą skargę wraz z odpowiedzią w terminie 30 dni od złożenia jej przez nas.

1. Zatem po upływie 30 dni od złożenia naszej skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w urzędzie, telefonujemy do sekretariatu właściwego Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i pytamy, czy nasza skarga wraz z odpowiedzią dotarły. Jeśli tak - czekamy na zawiadomienie z Sądu, a jeśli nie - znaczy, że urząd nie przekazał naszej skargi
W tej sytuacji składamy wniosek o wymierzenie organowi grzywny.

2. Wniosek o wymierzenie organowi grzywny składamy bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach. Zatem albo osobiście udajemy się do sądu i tam w biurze podawczym składamy dwa egzemplarze wniosku, a na trzecim uzyskujemy potwierdzenie nadania albo wysyłamy dwa podpisane egzemplarze wniosku listem poleconym z potwierdzeniem odbioru na adres Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

3. Sąd po otrzymaniu wniosku wyśle nam zawiadomienie, aby wpłacić 100 zł z tytułu wpisu sądowego od tego wniosku. Trzeba to uczynnić w terminie 7 dni, bo inaczej wniosek zostanie odrzucony. Wpłaty dokonujemy przelewem bankowym lub na poczcie, na rachunek bankowy sądu podany na zawiadomieniu sądowym.
Po rozpatrzeniu wniosku przez sąd i wymierzeniu organowi grzywny, sąd zasądzi zwrot tych 100 złotych nam od urzędu.

Poniżej znajduje się treść wniosku

Cytat:

Miejscowość, dnia <data>.

Do
Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego
<adres>

Skarżący: <imię i nazwisko, adres wnoszącego skargę>

Organ: <organ, czyli urząd II instancji, którego decyzję lub postanowienie skarżymy - tu Dyrektor Izby Skarbowej>

WNIOSEK
strony skarżącej o wymierzenie organowi grzywny

Na podstawie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) wnoszę o wymierzenie <nazwa organu, czyli urzędu którego decyzję lub postanowienie skarżymy> grzywny w kwocie 5000 zł oraz o zasądzenie kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Dnia <data> wniosłem, za pośrednictwem < nazwa urzędu II instancji , tu Dyrektora Izby Skarbowej >, skargę na Decyzję <nr decyzji> z dnia <data> w sprawie <tu opisujemy krótko czego dotyczy sprawa>, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w <miasto>.

Dowód: kserokopia skargi z poświadczoną datą wpływu do organu.

Mimo upływu terminu określonego w art. 54 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, organ nie przekazał skargi Sądowi wraz z aktami sprawy i odpowiedzią na skargę (informacja uzyskana telefonicznie z sekretariatu WSA).

Brak reakcji ze strony organu uniemożliwia rozpoznanie sprawy przez Sąd.
Z tych względów wymierzenie organowi grzywny w wysokości 5000 zł jest uzasadnione.

Podpis

Załącznik:
- odpis wniosku
- kserokopia skargi z poświadczoną datą wpływu do organu

Jeśli WSA oddali naszą skargę lub lub przyzna nam rację, ale naszym zdaniem nie wszystko uwzględnił, to takie orzeczenie WSA możemy zaskarżyć do Naczelnego Sądu Administracyjnego

Tu jest poradnik jak: Zredagowana skarga kasacyjna do NSA

Natomiast jeśli sąd uzna naszą skargę i wyda w tej sprawie wyrok, a urząd nie chce się dostosować do Wyroku, to stosujemy ten poradnik Jak wyegzekwować wyrok WSA od urzędu i zyskać prawo do odszkodowania? poradnik